Het waren pittige weken. In mijn gedachte was ik (Judith) al 10x gestopt met werken, want dit kon toch niet mijn roeping zijn?! Maar toch… God is trouw.
Transitie
Ongeveer een jaar geleden kregen we voor het eerst te horen dat Miryam, de oprichter van S-Cape, ervoer dat haar tijd erop zat. Na 15 jaar merkte ze dat God haar en haar gezin terugriep naar haar thuisland, Zwitserland. Ondanks dat wij erg blij waren voor haar en het nieuwe seizoen wat voor haar ligt, bracht dit ook veel onzekerheid over hoe nu verder? Miryam droeg tot nu toe nog een grote verantwoordelijkheid binnen ons team, wie zou haar dan gaan vervangen?
Inmiddels werk ik alweer 3 jaar voor S-Cape en ken ik de organisatie goed. Toch leek mij het erg spannend om meer verantwoordelijkheden aan te nemen. Vaak genoeg was ik deel van gesprekken en zag ik hoe er werd doorgepakt in uitdagende situaties, maar om daar zelf echt leiding in te nemen zag ik mijzelf niet doen. Onze leidinggevende Juanita kreeg vorig jaar rond November een (beginnende) burn-out. In deze tijd werden wij als team gedwongen om te kijken hoe we ons management team konden versterken. In gebed en door veel brainstorming kwam er wat op papier. Er zouden twee nieuwe managers bij moeten komen en ik zou hen dan gaan overzien, samen zouden we ervoor zorgen dat alles soepel verloopt en ingrijpen wanneer nodig. Ook de huismoeders zouden onder mijn verantwoordelijkheid gaan vallen, dat ze zich gezien en gehoord blijven voelen. En door veel samen te gaan werken met de Social Worker ervoor zorgen dat de vrouwen de beste hulp krijgen.
In Mei 2020 was het dan zover, we hebben twee tijdelijke managers die de posities zouden gaan testdraaien. Deze twee damens zetten zich normaal in voor de kinderopvang die S-Cape aan het pionieren is. Omdat deze opvang nog niet open kan, kunnen zij zich beschikbaar maken t/m uiterlijk het einde van dit jaar. Wat een wonderlijke voorziening en ook de timing is zo goed. Miryam ging zich langzaam meer naar de achtergrond trekken, al coachend mochten wij onze posities in gaan nemen.
En toen begon het … de onrust binnen het team, de onderlinge strijd, de heftige persoonlijke omstandigheden van een huismoeder, de voelbare spanning tussen de vrouwen van S-Cape en meer. Hoe kon ik nu ineens leiding gaan nemen over zoveel issues tegelijkertijd? Wat moest ik doen? Ik zag het ware probleem op een gegeven moment zelfs niet eens meer. Ik droeg lasten die ik niet kon dragen en was emotioneel op. Toen ik na een heftige dag werken huilend naar huis reed zei ik tegen God: ‘Hier ben ik niet voor gemaakt, deze taak is te groot voor mij.’ Ineens kon ik mij heel goed inbeelden hoe Mozes zich moest hebben gevoeld. (Exodus 3) Ondanks dat God zijn grootheid en wonderen had laten zien, twijfelde hij (en ik) of hij wel geschikt was voor deze taak en vroeg hij aan God of iemand anders het niet kon doen. Toch weet ik 100% zeker dat dit de plek is waar God mij in dit seizoen geplaatst heeft. Het is een periode van groei voor mij. De les die ik tot nu toe al mocht leren is dat ik mijzelf boven de strijd mag plaatsen en ‘the bigger picture’ moet blijven zien. In gebed kan de Heilige Geest mij dit perspectief geven. Deze storm was nodig om ons team opnieuw te positioneren en om oude gewoontes te doorbreken. We zijn dichter bij elkaar gekomen en uitgestelde issues worden weer zichtbaar en daar kan nu wat aan gedaan worden. Ondanks dat er nog genoeg situaties zullen komen die mij zullen uitdagen, ben ik enthousiast over de veranderingen.
Ons doel is en blijft om de prachtige vrouwen die aan S-Cape toevertrouwd worden, de liefde van de Heere Jezus te laten zien. Om ze in aanraking te brengen met genezing, bevrijding, hoop en herstel. Ik ben dankbaar dat ik (samen met jou/iedereen die ons hierin ondersteunt) een verschil kan maken in de levens van deze vrouwen. Dat houdt mij super gepassioneerd om te blijven werken.
Hoe gaat het thuis?
Inmiddels zitten we in level 3 (van de 5) van de lockdown. We mogen de hele dag naar buiten en veel winkels zijn weer open. Sinds begin vorige week zijn ook sommige restaurants weer open, dus we gaan de goede kant op. Ook is onze oppas weer begonnen en is Joas 2 dagen onder haar zorg, dit geeft enorm veel rust in ons gezin. Eind Juni hadden we ook onze 20 weken echo en kwamen wij erachter dat we een jongetje verwachten in plaats van een meisje. Het was even omschakelen, maar we zijn nog steeds even dankbaar en blij met de gezonde baby die we in November mogen verwachten! Ook Judiths ouders hopen 3 weken in November te kunnen komen, daar kijken we erg naar uit. Met Wesley gaat het ook goed, daar vertellen we volgende keer weer meer over. Hopelijk mag hij binnenkort ook weer terug naar zijn kantoor, voor nu werkt hij nog altijd thuis.
Dat was hem weer voor deze maand. We hopen dan onze updates jullie mogen blijven bemoedigen. Willen jullie meebidden voor Judith in haar nieuwe positie? Voor wijsheid, inzicht en moed. Ook is het nog onzeker wie de twee management posities daadwerkelijk zullen gaan innemen en hoe het team eruit ziet als Judith met zwangerschapsverlof gaat. Deel ook je gebedspunten met ons en wij zetten tijd apart om met je mee te bidden!
Veel liefs, uit Zuid Afrika!
Wesley, Judith en Joas Eland
