Hoe gaat het nu met ons?!
Hallo iedereen!
Tijd om weer eens wat van onszelf te laten horen! In de laatste nieuwsbrief vertelde we over hoe onze ervaringen waren en wat we meemaakte tijdens onze outreach in Zuid Azië. In deze nieuwsbrief wil ik nog wat getuigenissen opschijven van de laatste drie weken van onze outreach en een omschrijving geven van de laatste week in Zuid Afrika. Inmiddels zijn we ook al weer bijna een maand terug in Nederland en willen we jullie wat meer vertellen over onze ervaringen hier en over onze plannen tot nu toe, kortom; ‘lees hieronder meer!’
Laatste drie weken outreach:
Zoals we in de laatste nieuwsbrief beschreven namen Wesley en ik de leiding over aangezien onze leiders het laatste land niet binnen mocht gaan vanwege visaproblemen. Dit was voor ons een platvorm om samen te mogen oefenen in leiderschap. Dit was een bijzondere uitdaging waarin we niet alleen onze leiderschap skills moeten inzetten om het team te leiden,
maar was zeker onwijs gaaf! We mochten meer specifiek voor het team gaan bidden en om leiding te vragen in wat we moesten doen en wat we gingen doen. Echt een moment stil staan en niet alleen je persoonlijke tijd met God te hebben maar ook tijd apart zetten voor het team, dat kenmerkt een goede leider. In deze drie weken hebben we dan ook meer mogen ervaren hoe duidelijk God eigenlijk tot ons kan spreken. Door stil te staan en tijd apart te zetten en in Gods woord te lezen, zagen we bij bepaalde dingen die we bespraken of gebeden die we terugkregen van andere leiders, dat dit overeenkwam met hetgeen waar wij voor hadden gebeden. Dit was zeker een groeiproces voor ons om echt elke dag stil te staan bij wat God je wilt zeggen die dag, omdat we in zekere zin ook een bepaalde verantwoording voelde voor het team.
Niet alles liep even lekker, ook in het team merkte we dat er bepaalde strijd was tussen bepaalde personen. Omdat we het pas net hadden overgenomen van andere leiders probeerde we natuurlijk het beste wat we konden geven, en was dit misschien ook op een andere manier dan hoe het andere koppel leidde. Maar om iemand anders te veranderen begin je bij jezelf. Wat had ik anders kunnen doen en was ik overal wel eerlijk over geweest naar de ander toe. Ik (Judith) ben persoonlijk hierin ook gegroeid door een lastige situatie die we in het team hadden. Ik heb mogen leren dat God ons ook graag daarin wilt helpen, door God om wijsheid te vragen en te vragen voor inzicht, is Hij ook zeker bereid om je openheid en wijsheid te geven over hoe je het verder aan moet pakken. Uiteindelijk is een teamlid door het bestuur van onze school naar huis gestuurd vanwege meerdere waarschuwingen.
Outreach is zeker niet alleen mensen het evangelie brengen. Het is samenwerken, je samen toewijden, maar ook God toelaten om aan je karakter te werken. Doordat ons team zo divers was, waren er ook zeker momenten waarin je je moest aanpassen of bepaalde normen en waarden van je eigen cultuur moest loslaten. Door de liefde die God voor ons heeft kunnen wij anderen liefhebben. Dit klinkt als vanzelfsprekend, maar in de praktijk blijkt dat altijd lastiger dan het klinkt. Ik heb echt mogen ervaren dat God ons eerst heeft liefgehad, deze onwijs grote liefde van God heeft mijn hart veranderd waardoor ik telkens bepaalde situaties terug bij Jezus kon brengen en met liefde de ander weer kon benaderen.
Tijdens verblijf in Thailand hebben we de gelegenheid gehad om een kerk te bezoeken van een van de sprekers die we tijdens onze lesfase hebben gehad. Hij heeft een hart voor de Shan-mensen. Dit zijn de vluchtelingen die tientallen jaren hun land zijn kwijt geraakt en momenteel verspreidt wonen over meerdere landen in Azië, een bevolkingsgroep die nog maar heel weinig bereikt is met het evangelie. Met onze groep hebben we een dans en een drama-stuk opgevoerd, we konden bepaalde liederen leiden en Wesley heeft kunnen preken voor het eerst!! Spannend, maar het ging super goed. Zijn thema was: Change (Verandering). Mocht je willen weten wat hij hierover gesproken heeft? Vraag het hem dan 🙂
Deze nieuwsbrief zou veel te lang worden als ik alle getuigenissen zou moeten opschrijven wat we ook de laatste drie weken mochten zien, maar ik zal ze kort op een rijtje zetten. Alle eer aan God die door dit alles heen werkt, niks is uit onze eigen kracht!
We mochten 3 dagen lang bij een gezin in een klein dorpje verblijven. Dit was een belofte die uitkwam die God al gegeven had voordat we op outreach gingen!! Tijdens onze voorbede hadden we een beeld gehad dat wij als team naar Thailand mochten gaan en dat we daar naar een groep mensen toe mochten die in de bergen woonde en in de velden aan het werk waren. Ze stonden met hun armen wijd open om ons te ontvangen en wij kwam daar aan met onze rugzakken op. Uiteindelijk zijn we dus ook daadwerkelijk naar een dorpje in een bergachtig gebied gegaan, waar we deze mensen mochten helpen op het land. Onze hulp kwam als een zegen voor dit gezin aangezien ze dit het laatste weekend was waarin ze konden werken met z’n alle. Door onze hulp hebben met elkaar het werk afgekregen. Deze tijd in het dorpje was voor zowel voor het gezin als voor ons een grote zegen.
Een andere getuigenis; Ik (Judith) en twee andere meiden uit ons team deden bar ministry. Dat houdt in dat we contacten/vriendschap gingen maken met de vrouwen in de barstraat (waar alle barren zijn en veel toeristen komen om te drinken, maar ook voor de vrouwen). In drie weken tijd mochten we een relatie opbouwen met een wat oudere vrouw. Zij was een alleenstaande moeder en werkte 7 dagen in de week, sommige dagen wel 10 uur per dag. Ze vertelde over haar leven en ook dat ze zo moe was en het niet meer kon. We konden haar verhaal aanhoren en haar vertellen dat er een God is die van haar houdt. Door vaker terug te komen konden we ook voor haar bidden en haar uitleggen wat gebed inhield en haar bemoedigen. Op de laatste dag heeft ze haar leven aan Jezus gegeven. Ondanks dat ze misschien niet helemaal wist wat het allemaal inhield, gaf ze heel duidelijk aan dat ze zicht rustig voelde en dat ze nieuwe hoop had voor haar leven. We blijven voor haar bidden dat ze meer openbaringen mag krijgen van wie Jezus is voor haar. We hebben haar kunnen linken aan iemand die daar fulltime zendingswerk doet. Zij zou haar mee naar haar kerk nemen.
Ook kwam ik een toerist tegen die erg verward en verdwaald was, we hadden en gesprek en ik leidde hem naar een hostel in de buurt. God gaf mij de woorden om hem het hele evangelie te vertellen in een paar korte kernzinnen. Hij was erg onder de indruk en wilde graag meer weten. We hadden afgesproken om de volgende dag meer over God te praten en samen koffie te drinken, helaas heb ik hem niet meer gezien. Maar ik weet zeker dat deze ontmoeting geen toeval was. Hij kwam zelfs heel onverwachts, terwijl we eigenlijk met iemand anders aan het praten waren. God leerde mij op dit moment om altijd open te staan, dan zal Hij mensen op je pad brengen die je van Jezus liefde mag vertellen.
Terug in Zuid Afrika!!
Nadat we al wat dagen debrief hadden gehad in Thailand, waarin we vooral alles een plekje konden geven en even weer helemaal stil staan bij wat we allemaal hebben meegemaakt, hadden we ook nog een debrief in Zuid Afrika. In deze week stonden we stil bij wat God ons geleerd heeft, bij de pieken en dalen van onze reis en hoe we ons kunnen voorbereiden op onze terugkeer naar huis. Het was erg fijn om tijd te hebben en te praten over wat er allemaal gebeurt was. In 3 maanden tijd hebben we zoveel dingen gezien en beleeft, dat je op dat moment vaak alles alleen maar beleeft maar nog niet laat bezinken wat je eigenlijk allemaal doet of wat voor impact heeft gehad op je. We konden nadenken wat onze verwachtingen waren en we evalueerde over onze teamsamenwerking. Hierin was het erg belangrijk dat we altijd weer afsloten met hoe God ons iets geleerd heeft en wat Hij allemaal door ons heen heeft kunnen doen in Azië. Ook was het een week om alles af te sluiten om vervolgens weer terug te komen in de echte wereld waar iedereen zijn eigen ding doen. Het is wel even anders om weer thuis te komen op het moment dat je net een half jaar samen in een gemeenschap hebt geleefd. Uiteindelijk kwamen we dan ook tot een punt waar we van iedereen afscheid moesten nemen. Dit was wel even een raar moment, want we namen van sommige afscheid waar we intensief mee hadden geleefd de afgelopen tijd, maar die we misschien nooit meer gaan zien. Deels konden wij het afscheid verlichten omdat we die week ook de knoop door hebben gehakt of we terug zouden komen naar Zuid Afrika of niet. Ons verlangen is om hier terug te komen om ons beide in te zetten voor Gods koninkrijk hier in Zuid Afrika, daar zal ik verder op nog wat meer over opschrijven. We hebben dus al wat spullen hier in Zuid Afrika kunnen laten en tegen sommige mensen konden we zeggen, tot ziens!
Weer op de Nederlandse bodem!
Nu we eenmaal weer terug in Nederlands zijn keert alles weer terug naar het gewone leven. Het was voor ons wel even wennen. Het weekend dat we terugkwamen hadden we een bruiloft, zijn we bij Wesley zijn ouders geweest en werden in de middag verrast door familie en vrienden met een surpriseparty! Dat was erg lief en hebben we als superfijn ervaren! Momenteel wonen we bij mijn (Judith’s) ouders achter het huis in een knus klein tuinhuisje in Elst! (Foto staat hieronder) Eerst hebben we met wat vrienden en familie afgesproken maar naar een paar dagen hebben we onze nieuwe auto gepakt en zijn we een weekje samen gaan kamperen. We kwamen er achter dat sinds we elkaar kennen, nog nooit langer dan 3 dagen echt samen zijn geweest! Dus we hebben enorm kunnen genieten van deze week samen in een tentje! Verder zijn we beide op zoek gegaan naar werk zodat we beide weer gauw aan de slag kunnen. Wesley werkt nu momenteel op 0-uren basis bij een catering bedrijf en kan dan afwisselend veel en weinig werken. Verder wilt hij zicht gaan richten op zijn eigen grafisch vormgeef bedrijf. Dus mochten jullie nog iets of iemand weten wat werk voor hem kan opleveren, laat het ons weten! Verder heb ik vanaf eind augustus een 16-24 uur contract bij stichting Timon waar ik ga werken als activiteitenbegeleidster voor jongeren die uitgevallen zijn op school. Daarnaast heb ik wat schoonmaak adresjes en een 0-urencontract als flexmedewerkster voor kinderdag opvang en naschoolse opvang. Het is voor beide dus heel afwisselend of we werk hebben momenteel, maar dat geeft ons voor nu de ruimte om ons voor te bereiden op onze toekomstige plannen.
TOEKOMSTIGE PLANNEN: Terug naar Afrika!!
Onze plannen zijn dus om terug te gaan naar Zuid Afrika. Dit hebben we al sinds 2 jaar op ons hart en we ervaren dat alle deuren tot nu toe nog open gaan om deze stap ook te nemen. Tijdens ons verblijf in Zuid Afrika hebben we het Nehemia Project bezocht in Wocester, dit was voorheen ons plan om naar toe te gaan. We hebben daar, mede dankzij een Nederlands echtpaar wat daar zit, een fantastisch weekend gehad. Tijdens ons verblijf hebben we wel onze oren en ogen open gehouden om niet een tunnelvisie te krijgen maar breed te kunnen blijven denken. Ondanks dat we lang dachten terug te gaan naar dat project, is het nu toch iets anders. Wesley is namelijk gevraagd om fulltime te werken op de basis van Jeugd met een Opdracht in Muizenberg, als communicatie en marketing medewerker. Dit houdt in dat hij zich bezig gaat houden met de communicatie van de school naar buiten toe, maar bijvoorbeeld ook dat al het grafische werk onder zijn verantwoording valt. Wesley is erg enthousiast en kijkt er erg naar uit om dit te gaan oppakken. Het is namelijk een functie die momenteel door meerdere mensen wordt bijgehouden, maar de leiders van de school zien in dat ze behoorlijk wat steken laten vallen op dat gebied. Ze zijn naar Wesley toe gekomen en hebben hem specifiek gevraagd of hij deze taak zou kunnen komen opvullen voor de komende twee jaar. Na lange tijd overwegen en bidden voor de juiste keuze hebben we meer vrede met deze nieuwe functie dan samen aan het werk te gaan bij het jongeren project in Wocester. Tijdens onze outreach hebben we gezien en ervaren dat het werken met jongeren meer mij passie is dan die van Wesley. Hij zegt zelf dat hij het fijn vind om op zijn manier en met zijn talenten een bijdrage te kunnen leveren/ er voor zorgen dat er meer zendelingen met mensen, jongeren of kinderen te werken. Dit is een beknopte omschrijving van hetgeen wat we gaan doen, in onze volgende brief zullen we hier meer over uitleggen en ook vertellen wat ons doel is en onze missie. Wat ik ga doen is nog niet zeker. Er zijn meerdere projecten waar ik graag mee zou willen helpen, maar ik ben momenteel nog aan het bidden dat ik naar het juiste project wordt geleidt. In ieder geval weten we zeker dat ons hart in Zuid Afrika ligt en dat we daar terug willen gaan om daar te dienen. We zullen dus een tijd tegemoet gaan waarin we ons zullen verdiepen in wat een zendingsmissie precies inhoud en hoe we een thuisfrontcomité op moeten zetten etc. Nieuwe uitdagingen, maar we weten dat we God weg bewandelen.
Feedback gevraagd!!
Lieve lezers, zouden jullie een eerlijke reactie willen geven wat jullie prettig zouden vinden lezen? Schrijf ik te langdradig? Welke stukjes zijn het leukste en welke zijn overbodig om het lekker leesbaar te maken? Ik zou graag is willen horen wat jullie er van vinden! We schrijven dit ten slotte om jullie op de hoogte te houden. 🙂
Veel liefs vanuit Elst!
Wesley en Judith
